In dit geluidsfragment staat Benno Barnard kort stil bij enkele boeken van zijn hand.

Start het geluidsfragment en klik door de fotogalerij net daaronder.

Eeuwrest.jpg
Dichters_van_het_avondland.jpg
Een_vage_buitenlander.jpg
Eengeschiedenis van België.jpg
Dagboek_van_een_landjonker.jpg
Trouwservies.jpg
barnard-hugo_29-10-2018-Poeziecentrum.JPG
zingen en creperen.jpg
IMG_20190716_0065-02.tif

Eeuwrest (Atlas, 2001). Hierin zijn, voorafgaande aan een reeks dagboekaantekeningen, drie prozaboeken opgenomen: Uitgesteld Paradijs (Privé-Domein, Arbeiderspers, 1987), Het gat in de wereld (Atlas, 1993) en Door God bij Europa verwekt (Atlas, 1996) Veel herinneringen aan Rozendaal zijn terug te vinden in dit boek.


Dichters van het Avondland
(Atlas, 2006), een alternatieve geschiedenis van de twintigste eeuw aan de hand van tien grote Europese dichters, van Emile Verhaeren tot Czesław Miłosz.


Een vage buitenlander. Terug naar Engeland (Atlas, 2009). Barnards ‘Engelandboek’, merendeels geschreven in het jaar dat hij voor Knack verslag uitbracht vanuit Rye.


Een geschiedenis van België voor nieuwsgierige kinderen (en hun ouders) (Atlas Contact, 2013). Een coproductie met Geert van Istendael.


Dagboek van een landjonker
(Atlas Contact, 2013).


Het trouwservies
(Atlas Contact, 2017) is de dichtbundel die Barnard zelf als zijn beste werk beschouwt. Een Franse vertaling door Daniel Cunin verscheen onder de titel Le Service de mariage (Le Castor Astral, 2019), een Afrikaanse vertaling door Daniel Hugo als Die trouservies (Naledi, 2019).  
   Hier bezoekt Benno Barnard samen met zijn Afrikaanse vertaler het Documentatiecentrum.
    In het videofragment onderaan deze tekst leest Daniel Hugo ‘Die pissende vroutje’. 


Zingen en creperen
(Atlas Contact, 2019). Volgens de auteur is dit een typisch Barnardboek: een mengsel van geschiedenis, dagboek, intieme overpeinzingen, gelardeerd met poëzie en gepeperd met spot.
   De verhouding tussen vorm en inhoud is een onderwerp dat Barnard altijd weer ter srpake brengt, zoals in deze opname van de VRT.


Benno Barnard heeft ook voor toneel geschreven, vooral in de jaren negentig. Zo maakte hij voor Luk Perceval een herdichting van All for Love (Atlas, 1993), een zeventiende-eeuws drama in verzen van John Dryden. Op de cover van het boek is Jan Decleir afgebeeld in zijn rol van Cleopatra’s minnaar, keizer Marcus Antonius.

   Op verzoek van Chris Lomme schreef de dichter een monoloog in verzen, Het mens (Atlas, 1993). Het stuk is losjes gebaseerd op het leven van Lomme, zoals door haar aan Barnard verteld, en werd een immens succes.

Daniel Hugo leest ‘Die pissende vroutjie’. Klik op de afbeelding om het fragment te bekijken.

Die pissende Vroutjie.JPG