Lang heeft het konijn de lach gezocht. Zo zielsgraag had het konijn gekend de luide lach. Waarom het de lach zo graag had gekend, weet ik niet. Zo iets kan men niet weten. Het konijn heeft de lach niet gevonden. Maar het was de lach zeer nabij. Dat het het geheim van de lach zo nabij was,weet het konijn niet. Vlak vóór de lach hield de kennis van het konijn halt. Daar vond het in plaats van de lach die het zocht, de verwondering die het niet zocht. Dit nu is iets wat buiten het begrijpen van het konijn valt:hoe je in plaats van het gezochte iets anders vindt. Daarom verwondert het konijn zich zeer om de verwondering. En daar het met deze verwondering geen blijf weet, toont het konijn zich voortdurend verwonderd, gans onbeholpen. Het weet zelf niet hoe verwonderd het is. Uit zijn verwondering groeide zijn nieuwsgierigheid.

(Paul Van Ostaijen uit 'Diergaarde voor kinderen van nu'. Vlaamsche Arbeid, juni-juli 1926)

Wie dacht dat Jozef Deleu na zijn pensionering bij Ons Erfdeel een vegeterend bestaan achter de begonia's zou gaan leiden, kwam bedrogen uit. In 2003 verscheen immers al de eerste aflevering van een gloednieuw tijdschrift, Het Liegend Konijn, genoemd naar een groteske van Paul van Ostaijen.

Jozef Deleu is het enige redactielid van Het Liegend Konijn. Als slagzin kreeg het tijdschrift 'Uit het nest geroofd' mee. Het bevat enkel ongepubliceerde Nederlandstalige gedichten en elke aflevering omvat minstens 150 pagina's. De opgenomen auteurs vormen een bont gezelschap van jonge debutanten, rijpe poëten en oude meesters. Diversiteit en respect voor uiteenlopende poëtica’s liggen aan de basis van een unieke mix waardoor ieder nummer een kleurrijke waaier biedt van onze hedendaagse poëzie.

Het onderwerp van de inzendingen is meestal vrij, maar toch zijn er in de loop der jaren een paar themanummers verschenen: Hiernamaals (2005), Veranderlijk (2007) en Alle malen zal ik wenen (2014), een themanummer over de Eerste Wereldoorlog.

De meeste afleveringen van Het Liegend Konijn worden plechtig boven de doopvont gehouden tijdens een poëzienamiddag of -avond. Het allereerste nummer werd gepresenteerd op de Antwerpse Boekenbeurs. Latere nummers werden aan het publiek voorgesteld in De Brakke Grond (Amsterdam), Poëziecentrum (Gent), De Loketten van het Vlaams Parlement, Vrijstaat O (Oostende), deBuren (Brussel), ...

Naar aanleiding van 10 jaar Het Liegend Konijn organiseerde deBuren een bijzondere poëzienamiddag in de Lokettenzaal van het Vlaams Parlement met ondermeer Ester Naomi Perquin, Ruth Lasters en Lieke Marsman.

Bij het eerste lustrum van Het Liegend Konijn reikte het Vlaams-Nederlands Huis deBuren in Brussel voor het eerst de tweejaarlijkse Debuutprijs Het Liegend Konijn uit. Die werd gewonnen door Ester Naomi Perquin voor de bundel Servetten halfstok.

De jury was bijzonder enthousiast over dit debuut. “De verstechniek staat op een erg hoog en constant niveau. Het hele leven krijgt hier een plaats: onzwaarwichtig, geestig maar beslist niet oppervlakkig. De poëzie van Perquin omvat de hele wereld en probeert er greep op te krijgen. Ze stelt vragen en reflecteert; de verwondering echoot in elk gedicht."

De prijs bestond uit de vertaling van de winnende bundel in de talen van de geografische buren, het Frans, het Engels en het Duits. deBuren gaf ook een bundel uit met de vertaling van één gedicht uit de winnende debuutbundel in de drieëntwintig officiële talen van de Europese Unie. De laureaat ontving daarnaast een geldprijs van € 2.500.

In totaal zou de prijs vijf keer uitgereikt worden. Na Perquin werd de prijs ook nog gewonnen door Ruth Lasters (2009), Lieke Marsman (2011), Bernke Klein Zandvoort (2013) en Hannah van Wieringen (2015).