Vanaf nummer 15 (jrg. 4) verandert de ondertitel van het tijdschrift voor een derde keer. Dit keer is Ruimten niet langer een literair plastisch tijdschrift, maar een tijdschrift voor literatuur en kunst. Het gebied van het tijdschrift wordt steeds groter (of steeds vager). Herman de Coninck behoort tot de vaste redactie en enkele nieuw-realistische dichters zoals Jo Stevens, Ludo Abicht en De Coninck zelf publiceren heel wat nieuwe werken.

Opnieuw toont Ruimten als nieuw-realistisch blad zijn maatschappelijk engagement. Dit keer wordt een groot deel van het volume 'opgeofferd' aan enkele kleurenproducties die samengebracht zijn door de Peter Stuyvesant Stichting. Jonge schilders uit verschillende landen werden uitgenodigd om hun levensvreugde te uiten op een doek van groot formaat die men achteraf als sociaal project zou ophangen boven industriële machines. Die idee past goed binnen het nieuw-realistisch gedachtegoed: in de hoogconjunctuur van de jaren '60 kon alles tot kunst worden verheven. Kunst was niet langer hermetisch, maar moest zoveel mogelijk mensen met elkaar verbinden. 

Rosette Keirsmaekers leidt het werk in van Peter Bischof, Jef Diederen, Lucebert, Achille Perilli, Paul Jenkins en Alice Baber. Volgens haar is de samenhang in de werken te vinden in de vitaliteit die in elke kleurenprodutie vervat zit.